Δεκέμβριος 1968, ενάμιση χρόνο περίπου μετά την επιβολή της δικτατορίας στην Ελλάδα και λίγους μήνες πρίν την δήλωση του ποιητή εναντίον του καθεστώτος, ο Σεφέρης (κάτοχος του βραβείου Νόμπελ 1963) συζητά εκτενώς με τον μεταφραστή και φίλο του Έντμουντ Κήλυ για το έργο του, τον Έλιοτ, τον Σικελιανό, τον Παλαμά, τον Καβάφη, τον Καζαντζάκη, το βραβείο Νόμπελ και διάφορα θέματα ποιητικής.

Η "Συζήτηση με τον Γιώργο Σεφέρη" πρωτοδημοσιεύτηκε στο περίφημο περιοδικό "The Paris Review" το φθινόπωρο του 1970, το όποιο είχε γίνει διάσημο για τις εκτενείς συνεντεύξεις μεγάλων συγγραφέων όπως ο Philip Roth, ο Allen Ginsberg, ο Steinbeck, ο Arthur Miller, κ.ά.

"Ο συνδυασμός διπλωματικού τακτ και υψηλού επιπέδου συνείδησης, που προσδιόριζε τον πολιτικό χαρακτήρα του Σεφέρη, χρωμάτιζε επίσης την παρουσία του και το προσωπικό του ύφος. Ήταν ένας άντρας βαρύς, με φωνή ήπια όταν δεν τον κυρίευε το πάθος, με κινήσεις αργές, σχεδόν νωθρές ώρες· κι όμως είχε μιά συνήθεια να σου πιάνει σφιχτά το μπράτσο καθώς περπατούσε και το σφίξιμο, αν και ήταν φιλικό με τον τρόπο των Ευρωπαίων του παλιού καιρού, έμενε αρκετά νεανικό και σταθερό ώστε να σε προειδοποιεί για τη δύναμη που υπήρχε ακόμα μέσα του. Κι η φωνή είχε ένα δεύτερο αιχμηρό τόνο που σ\' έκοβε απότομα όταν αισθανόταν ότι τον προκαλούσε κάτι αμφίβολο
ή επιφανειακό. Έπειτα, από τη διπλωματική πλευρά πάλι, εμφανιζόταν το χιούμορ: μια αγάπη για το nonsense (αυτό πού ό ίδιος θα το έλεγε αγγλοσαξονικό χιούμορ), για το τολμηρό, αστείο, μια τάση να κοροϊδεύει τον εαυτό του και τους άλλους μ\' ένα λοξό χαμόγελο σαν μισοφέγγαρο πού πρόβαλλε απροσδόκητα στο οβάλ πρόσωπό του".

Ε.Κ.